คำที่มีความหมายอย่างเดียวกันหรือคำที่พ้องความหมายนั้น เรียกว่า คำไวพจน์
ป่า=อรัญ อารัญ อารัณย์ อรัณย์ อรัญญิก ชระงม วนวัน พนา พนาวัน พนาลี พนาลัย พนาวา พนาเวศน์ พนาราม พนาดร พนันดร พนัส พนัสบดี พนาสณฑ์ พนาสัณฑ์ ไพรสณฑ์ ไพรสัณฑ์ พงไพร พงพี ไพรศรี พนาศรี ไพรวัณ ไพรระหง พนอง เถื่อน กานน ครึมครุ ดงดาน ชัฏ อฏวี (อ่าน อะตะวี)
พระอาทิตย์ = ตโมนุท ตะวัน ไถง ทินกร ทิพากร ทิวากร ประภากร พันแสง ภากร ภาณุ ภาณุมาศ ภาสกร รพิ รพี รวิ รวี รังสิมันต์ รังสิมา รำไพ วรุณ สหัสรังสี สุริยะ สุริยากร สุริยง สุริยา สุริเยนทร์ สุริเยศ สุริโย สุริยน สุริยัน สูร สูรยะ อักกะ อังศุธร อังศุมาลี อาภากร อุษณรัศมี อุษณรูจี อุษณกร
นก=เขจร ทวิช บุหรง ปักษา ปักษี สกุณ สกุณี สุโนก ศาพก โศลาฏ วิหค วิหงค์ ทวิชาติ ทิช ทิชากร ปักษิณ พิหเคนทร์ ปักษวาหน ปักษคม พิหค
ช้าง= คชินทร์ คเชนทร์ หัสดี ดำรี ดำไร ดมไร ทนดี หัสดี หัสดินทร์ กรี กรินทร์ กเรนทร์ กุญชร คช คชา คชาธาร โคบุตร พลาย พัง นาค นาคินทร์ นาเคนทร์ มาตงค์ นรการ สาร หัตถี หัสดินทร์ ไอยรา ไอยราพต คชสาร สาง นาคศวร ทันตี ทันติน พารณ พารณะ วารณ หัตถินี กรินี พังคา นาเคศ
ส่วนความหมายของ "คำตาย" โดยละเอียด...
คำตาย ได้แก่ คำที่ประสมกับสระเสียงสั้นในแม่ ก. กา (ยกเว้น อำ ใอ ไอ เอา ได้แก่ อะ อิ อึ อุ เอะ เเอะ เอาะ เออะ โอะ เอียะ เอือะ อัวะ ฤ ฤๅ เช่น กะ แกะ เกาะ กุ ฯลฯ ) และคำที่มีตัวสะกดในมาตราแม่ กก กด กบ (ได้แก่ ก ข ค ฆ จ ช ซ ฎ ฏ ฐ ฑ ฒ ด ต ถ ท ธ ศ ษ ส บ ป พ ฟ ภ เช่น กบฎ สลบ กระดก "นกกะหรอดกับนกกะปูดจิกพริก" ฯลฯ)
จะสังเกตได้ว่า มาตราแม่ กก กด กบ ทำให้เสียงพยางค์ที่มีมันเป็นตัวสะกด มีเสียงสั้น แล้วถ้าถามว่า ทำไมสระเสียงสั้นจึงยกเว้น อำ ใอ ไอ เอา ก็ตอบว่า เพราะ อำ ใอ ไอ เอา เป็นสระเสียงสั้นที่มีตัวสะกดที่ไม่อยู่ใน มาตราแม่ กก กด กบ จึงไม่เป็น "คำตาย"